De excursie gaat door, het onkruid is ‘uitgetrokken’, al snel begint de kwekerij door de rust weer te groeien, het onkruid vult de kwekerij weer, de tuinarchitect houdt zich niet aan het onkruid dat zich ontwikkelt op grond dat de terreinbewaarder heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt, mogelijk om te ontdekken dat wanneer de terreinbeheerder terugkeert, de kwekerij van Eden inderdaad verdwenen was.
Aangezien de tuinarchitect weet waar hij zich momenteel bevindt, begint de kwekerijmedewerker om de kwekerij weer op te ruimen en bloot te leggen, en het onkruid te verwijderen
Deze keer meer dwingende, meer beperkte tijd die nodig is om het onkruid te krijgen om de kwekerij vrij van Eden te onthullen. .. Gewoon iets aparts, elke keer dat de boomkweker het schoonmaakt, het onkruid wegtrekt, zal het onkruid zich in zeer korte tijd weer ontwikkelen. Ondanks het feit dat de terreinbewaarder krachtiger was in het wegtrekken van het onkruid, komt het daadwerkelijk terug. De terreinbewaarder is verbijsterd en verwondert zich, wonder dat de tuinarchitect deed. De kwekerij peinst weg van de kwekerij van Eden op zoek naar een antwoord op het zich ontwikkelende onkruid, de tuinarchitect dient het onkruid voor de laatste keer te verwijderen zonder opnieuw te snoeien, regelmatig het onkruid te verwijderen en de kwekerij van Eden de kwekerij van Eden te laten blijven, onzorgvuldigheid van onkruid.
- Wanorde ontstaat om na te denken over hoe het onkruid voor de laatste keer te verwijderen, het onkruid wordt groter en groter totdat de kwekerijmedewerker op dit punt niet weg kan van de kwekerij, de tuinman is volledig verloren en verward, tegelijk teleurgesteld. De ene kweker knipte het onkruid op een unieke manier uit om droog te worden en weg te doezelen, een ander ging discreet tussen het onkruid zitten om na te denken over de rangschikking van het zich ontwikkelende onkruid.
- Je zou weldra de kwekerij van Eden opnieuw bezoeken als de terreinbewaarder zich roert, het onkruid was wonderbaarlijk geruimd en verdwenen, het is weer op de kwekerij van Eden, opnieuw met de voortgang van de tijd, het onkruid begon zich te ontwikkelen en de omstandigheid herhaalt hetzelfde, alleen dat elke keer dat de tuinarchitect opstaat, hij bovendien het verleden negeert, het uitkijken voor de kwekerij werd verwaarloosd, de kwekerij van Eden-maat steeds opnieuw wordt opgeknapt…
De andere terreinbewaarder die onopvallend zit te overpeinzen en na te denken, begrijpt eindelijk dat de kwekerij van Eden hier constant is
Het onkruid ontwikkelt zich in het licht van het feit dat de ‘oorzaak’ er nog is, de ‘zaden’ van het onkruid bestaan onder het vuil, ingeblazen vanuit de buitenwereld (buitenwereld). Om de onkruidproblemen ondubbelzinnig aan te pakken, hoefde de beheerder alleen maar ‘het onkruid eruit te halen en het zaad te verwijderen’, dus het onkruid zal zijn heerschappij beëindigen en het onkruid stopt met het bevolken van de kwekerij van Eden.
Dit was een erkenning die de tuinarchitect nodig had, momenteel begint de terreinbeheerder om het onkruid te verwijderen. Geleidelijk aan werd het onkruid geruimd en kwam het nooit meer terug. De kwekerijmedewerker woont momenteel in de kwekerij van Eden, bevrijd van het onkruid van de buitenwereld. Het fascinerende was dit, erkent de beheerder van het terrein, wanneer de kinderkamer van Eden wordt onderhouden, verandert de wereld van buiten eveneens, het begint de kinderkamer van Eden te spiegelen en al snel verandert de buitenwereld ons bestaan in de binnenwereld, de kwekerij van Eden.